Wiesława Bylka, Irena Matławska
Mijającego czasu, co jak woda płynie
Nie zatrzymasz sposobem ni żadnym rozkazem,
Tak Jubileuszowe Spotkanie, gdy minie,
Chwila się nie powtórzy, nigdy innym razem.
Chwile bowiem mijają niczym oka mgnienie
I przemija co w chwili danej się zdarzyło,
Lecz z każdej chwili życia zostaje wspomnienie
I ono w naszych myślach będzie zawsze żyło.
Maria Ellnain-Wojtaszek
W listopadzie 1919 roku prof. dr Stanisław Poraj-Biernacki zorganizował Zakład Farmakognozji i Botaniki na Oddziale Farmaceutycznym Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Poznańskiego. W 1926 roku Zakład Farmakognozji został oddzielną jednostką Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego (obok niego istniał Zakład Botaniki i Uprawy Roślin Lekarskich). Po śmierci prof. Biernackiego w 1931 roku Zakładem kierował prof. Jan Dobrowolski, a od listopada 1937 roku prof. Wacław Strażewicz z przerwą w latach II wojny światowej. Po śmierci prof. Strażewicza 5 sierpnia 1950 roku obowiązki kierownika Zakładu pełnili kolejno: doc. dr Florentyna Kudrzycka-Białoszabska (od 1 września 1950 do 30 czerwca 1951 roku), dr Ewaryst Pawełczyk (od 1 lipca 1951 roku do 30 kwietnia 1952 roku), dr (od października 1954 roku docent) Bogusław Borkowski (od 1 maja 1952 do 1 stycznia 1962 roku), prof. dr hab. Zdzisław Kowalewski (od 1 października 1962 roku do przejścia na emeryturę we wrześniu 1977 roku), następnie prof. dr hab. Irena Matławska, a po przejściu prof. Matławskiej na emeryturę z dniem 30 września 2014 roku, funkcję kierownika przejęła prof. dr hab. Wiesława Bylka, następnie z dniem 1 października 2018 r. kierownikiem została dr hab. Judyta Cielecka-Piontek.
1 stycznia 1950 roku powstała Akademia Lekarska (wkrótce przemianowana na Medyczną), w skład której wszedł Wydział Farmaceutyczny z m.in. Katedrą i Zakładem Farmakognozji. W latach 1952-1961 należał do niej Ogród Farmakognostyczny. Po wprowadzeniu w 1970 roku instytutów zamiast katedr, Zakład Farmakognozji został włączony do Instytutu Biologiczno-Farmaceutycznego, a w 1978 roku do Instytutu Leku Wydziału Farmaceutycznego AM. W 1982 roku przywrócono strukturę katedr i podniesiono Zakład Farmakognozji do rangi Katedry.
Zakład Farmakognozji początkowo mieścił się w dawnym zamku pruskim, od 1922 roku w Collegium Medicum (obecne Collegium Maius), od 1933 roku w Collegium Raciborskiego przy ul. Słowackiego 8/10, od 1945 roku w Collegium Chemicum, 1 października 1960 roku został przeniesiony do budynku przy ul. Sierocej 10, a od czerwca 2005 roku mieści się w Collegium im. J. Chmiela (dawniejsze Collegium Kopernickiego) przy ul. Święcickiego 4.
Prace eksperymentalne dotyczyły izolacji i identyfikacji wyodrębnionych związków roślinnych, oznaczania zawartości związków obecnych w wyciągach i w preparatach, badań aktywności biologicznej oraz zależności pomiędzy zawartością związków w wyciągach a ich aktywnością, a także oceny jakości produktów leczniczych i suplementów diety.
Prowadzono izolację i identyfikację kumaryn i flawonoidów z kwiatów kasztanowca; związków fenolowych i flawonoidów z Tusilago farfara, Asclepias tuberosa, Trollius europaeus, Axyris amaranthoides, Malopae trifida, Abutilon indicum, A. theophrasti; Trigonella foenum graecum, kwasów porostowych z Hypogymnia physodes, Cladonia uncialis, Platismatia glauca.
Badano aktywność biologiczną: cytotoksyczną kwasu fyzodowego i Hypogymia physodes, przeciwdrobnoustrojową i wpływ na układ oddechowy Hedera helix; przeciwdrobnoustrojową Cladonia uncialis, przeciwzapalną, antyoksydacyjną i przeciwdrobnoustrojową olejku i frakcji hydrofilnych z Succisa pratensis; Sanquisorba officinalis; przeciwbakteryjną preparatów: Bronchosol i Bioaron C; wpływ wyciągów roślinnych na aktywność tyrozynazy i roślinnych fluidów na skórę, wpływ ekstraktów z Fumaria officinalis i Galinsoga parviflora na status energetyczny i żywotność komórek Saccharomyces cerevisiae, poddanych stresowi oksydacyjnemu.
Badano zależność między aktywnością antyoksydacyjną, a zawartością polifenoli w gatunkach: Rubus, Alnus glutinosa i A. incana; zależność między zawartością składników mineralnych, a ilością polifenoli w Milefolii herba i Sambucus nigra.
Oznaczano zawartość tryptolidu w preparacie zawierającym wyciąg z Triperygium wilfordii; oleuropeiny w liściach oliwki i w preparatach; związków polifenolowych w Vaccinium macrocarpon i V. oxycocus; juglonu w Juglans regia.
Oznaczano skład olejków eterycznych w Trollius europaeus, Taraxacum officinale, Myosotis arvensis i M. palustris.
Badano także możliwości transplantacji Cetraria islandica oraz różnice w morfologii liści pędów generatywnych i wegetatywnych gatunków Rubus.
Oceniano jakość produktów leczniczych i suplementów diety, zawierających wyciągi z liści miłorzębu, preparatów z diosminą i hesperydyną, z kofeiną oraz spożywczych herbat zielonych, czarnych, rooibos oraz herbat owocowych.
Opracowania na podstawie danych literaturowych dotyczyły: Aesculus hippocastanum, Agropyron repens, Aspalatus linearis, Aegopodium podegraria, Argania spinosa, Bacopa monnieri, Ballota nigra, Cetraria islandica, Euphrasia officinalis, Hedera helix, Meliloti herba, Hibiscus sabdariffa, Hordeum vulgare, Hypogymnia physodes, Innonotus obliquus, Leonurus cardiaca, Punica granatum, Ruscus aculeatus, Taraxacum officinale, Turnera diffusa, Tussilago farfara, Tanacetum parthenium, gatunków z rodzaju Trollius, Veronica i Viburnum, z rodziny Dipsacaceae, huby brzozowej, aktywności biologicznej atranoryny, występowania porostów na terenie Sarniej Góry, aktywności przeciwdrobnoustrojowej porostów, występowania i aktywności C-glikozydów flawonoidowych, izoflawonów sojowych, ziół w leczeniu biegunek, stosowanych w zaburzeniach miesiączkowania, chorobach dróg oddechowych, glukozaminy w leczeniu osteoporozy; zmian w wykazach surowców roślinnych w Farmakopeach Polskich (I –VIII).
Przygotowano opracowania na temat znaczenia w kosmetyce: aminokwasów i białek, fenolokwasów, garbników, związków mineralnych, wydzielin roślinnych, inhibitorów tyrozynazy jako regulatorów melanogenezy, gatunków z Malvaceae, glonów, roli grzybów w medycynie, dietetyce i kosmetyce, białoporka- Piptoporus betulinus, surowców roślinnych w cerze naczynkowej, wpływu łopianu na skórę oraz preparatów roślinnych stosowanych w chorobach skóry, znaczenia Centella asiatica w kosmetologii i dermatologii.
Opracowano monografie do EMA (Juglans regia, Cucurbita pepo, Viola tricolor), uczestniczono w opracowaniu monografii Motherwort Aerial Parts Leonurus cardiaca, Leonurus quinquelobatus do American Herbal Pharmacopoeia and Therapeutic Compendium.
Kierunek farmacja: przedmiot „Farmakognozja” - wykłady (30 godz.) i ćwiczenia z (120 godz.), prace magisterskie (łącznie 135 prac), koło naukowe (każdego roku pracuje około 8 studentów). Zajęcia fakultatywne dla studentów II roku Ziołowe przepisy na co dzień; dla III roku: Postęp w dziedzinie leku roślinnego; Wybrane zagadnienia z farmakognozji; Metody chromatograficzne w analizie leku roślinnego; Pozaeuropejskie rośliny w preparatach określanych jako suplementy diety; Metody izolacji i analityki związków czynnych w surowcach roślinnych; Rośliny lecznicze w uprawie. Przetwórstwo surowców zielarskich; Surowce roślinne i zwierzęce w preparatach homeopatycznych; Rośliny o właściwościach leczniczych, kosmetycznych i przemysłowych w Palmiarni Poznańskiej; Grzyby i porosty – znaczenie dla człowieka; dla IV roku: Naturalne substancje psychoaktywne; Ocena jakości preparatów ziołowych.
Kierunek lekarski na Wydziale Lekarskim I: zajęcia fakultatywne „Lek roślinny” do 2012/2013 dla studentów V i VI roku, następnie dla III roku, a od 2016/2017 „Podstawy ziołolecznictwa”, dla studentów V roku kierunku lekarskiego i I roku kierunku dietetyka.
Kierunek kosmetologia na studiach I stopnia, stacjonarnych i niestacjonarnych: „Podstawy ziołolecznictwa” - wykłady i seminaria (do 2008/2009 „Ziołolecznictwo”); zajęcia fakultatywne „Rośliny lecznicze i kosmetyczne w uprawie i produkcji”; na studiach II stopnia niestacjonarnych: „Ziołolecznictwo” - wykłady i seminaria. Prace magisterskie ukończyło 31 oraz licencjackie 11 studentów.
Zajęcia na kierunku anglojęzycznym Pharmacy (2006-2009), a od 2009/2010 i obecnie PharmD: „Pharmacognosy & Natural Drugs” - wykłady, seminaria, ćwiczenia; fakultet międzywydziałowy dla studentów medycyny, stomatologii, fizjoterapii „Introduction to herbal drugs” od 2014/2015.
W 2015 r. zorganizowane zostały Studia Podyplomowe „Zioła w profilaktyce i terapii”, opracowano program, sylabusy, dokonano wyboru przedmiotów i kadry prowadzącej wykłady, seminaria i ćwiczenia, w tym zewnętrznych wykładowców (przedstawiciele przemysłu, lekarze stosujący w praktyce zioła i preparaty ziołowe), opracowano planu zajęć, materiały dla słuchaczy, testy zaliczeniowe i egzaminacyjne, przygotowano ćwiczenia mikroskopowo-anatomiczne i fitochemiczne.
W roku 2017 zorganizowano dwie dwudniowe konferencje edukacyjno-szkoleniowe „Zioła dla zdrowia i urody”, a w roku 2018 dwie jednodniowe konferencje „Zioła na cztery pory roku” (wiosna-lato oraz jesień-zima). (przygotowano program i plan zajęć, opracowano wykłady, ćwiczenia, materiały dla słuchaczy).
Przygotowana została nowa strona internetowa Katedry i Zakładu Farmakognozji.
Przeprowadzono zajęcia w formie pokazów dla uczniów szkół podstawowych i dzieci przedszkolnych wraz z przygotowaniem i przekazaniem materiałów informacyjnych
Kontynuowano wymianę studentów i wykładowców farmacji oraz medycyny Uniwersytetu Medycznego w Witebsku i Grodnie (zorganizowano pobyt w Poznaniu, a także dla grup wyjeżdżających na Białoruś).
Prof. dr Stanisław Józef Poraj-Biernacki
Urodził się 14 lipca 1875 r. w Warszawie, zmarł 12 czerwca 1931 roku w Poznaniu. Po ukończeniu gimnazjum w Częstochowie pracował w aptece, a po zdaniu egzaminu został pomocnikiem aptekarskim. Farmację studiował w latach 1901-1903 w Instytucie Farmaceutycznym w Dorpacie uzyskując tytuł magistra farmacji. W 1905 roku studiował chemię sądową, od 1906 roku pracował w laboratorium w Petersburgu, gdzie ukończył kurs bakteriologii. W 1908 roku wykonał pracę doktorską „Lecytyna w szpiku kostnym zwierząt normalnych i immunizowanych i rozmieszczenie fosforu w organach”. Po powrocie do Warszawy przez trzy lata dzierżawił aptekę przy ul Bielańskiej, pracował w pracowniach bakteriologiczno-serologicznych i analitycznej w Warszawie i Ciechocinku oraz jako chemik sanitarny przy Zarządzie Kolei (1912-1914). Od 1910 roku był członkiem, a od 1915 roku prezesem Towarzystwa Wzajemnej Pomocy „Farmacja” oraz do 1917 roku Związku Zawodowego Pracowników Farmaceutycznych w Warszawie. W tym okresie organizował kursy analizy wody i moczu, kursy przygotowawcze na stopień pomocnika aptekarskiego, uczestniczył w komisjach naukowych. Po otwarciu Polskiego Uniwersytetu w Warszawie był asystentem w Katedrze i Zakładzie Botaniki Uniwersytetu w Warszawie (od 1916 r.), następnie w listopadzie 1919 roku objął funkcję kierownika Zakładu Farmakognozji i Botaniki w Poznaniu. Stopień dr hab. uzyskał w 1922 roku na podstawie pracy: „Naparstnica (Digitalis) studium porównawcze pod względem anatomicznym i chemicznym”, a 31 stycznia 1924 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym.
Prof. Biernacki brał czynny udział w życiu uczelni i towarzystw naukowych. W 1920 roku pracował w pociągu sanitarnym, ufundowanym przez Uniwersytet dla potrzeb oddziałów wojskowych uczestniczących w wojnie polsko-bolszewickiej. Był zastępcą dyrektora Oddziału Farmaceutycznego Uniwersytetu Poznańskiego, a w roku akademickim 1929/1930 delegatem do Senatu UP. Do 1927 roku pozostawał członkiem Państwowej Komisji Egzaminacyjnej na stopień aptekarza aprobowanego oraz Komisji Farmakognostycznej Farmakopei Polskiej. Zajmował się badaniami korzenia żeń-szenia, zarodków kola, korzeni kobylaka, surowcami nasercowymi (nasiona strofantusa, liście naparstnicy, oleandra, laku ogrodowego), liści tytoniu oraz gatunkami z rodzaju Gentiana. Opublikował około piętnastu prac naukowych. W katedrze znajduje się pamiątkowa tablica i popiersie Profesora ofiarowane przez Jego rodzinę.
Prof. dr Wacław Strażewicz
Urodził się 2 maja 1889 roku w Sakniewie, zmarł 5 sierpnia 1950 roku w Drewnicy. Ukończył szkołę powszechną w Mereczu oraz tajną szkołę sióstr Szabłowskich w Wilnie. W 1906 roku został uczniem aptekarskim w Petersburgu, a w 1910 roku pomocnikiem aptekarskim (ukończył Studium Farmaceutyczne w Tomsku). W 1917-1922 prowadził zbiór dziko rosnących roślin leczniczych w górach Ałtaj, gdzie został wysłany przez władze sowieckie. Od 1922 roku studiował na Oddziale Farmaceutycznym Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, uzyskując tytuł magistra farmacji w 1927 roku. Na podstawie pracy: „Kozłek lekarski jako surowiec oraz jego przetwory” uzyskał stopień doktora farmacji (1932 r.), a na podstawie rozprawy: „Kwasowość destylatów wodnych niektórych surowców leczniczych” stopień doktora habilitowanego w 1933 roku. W 1937 roku został kierownikiem Zakładu Farmakognozji Oddziału Farmaceutycznego Uniwersytetu Poznańskiego. Od jesieni 1944 do lutego 1945 roku przebywał w więzieniu na Łukiszkach w Wilnie.
W maju 1945 roku zorganizował na nowo, zniszczony przez wojnę Zakład Farmakognozji UP. W 1946 roku powołał Państwowy Instytut Naukowy Leczniczych Surowców Roślinnych i został jego dyrektorem. Uczestniczył w organizacji Wydziału Farmaceutycznego AM w Gdańsku. W 1948 roku objął funkcję prodziekana Wydziału Farmaceutycznego Uniwersytetu Poznańskiego. Rok później został członkiem Państwowej Rady Komisji Zdrowia oraz Komisji Farmakopei Polskiej, przewodniczącym Podkomisji Farmakognostycznej.
Autor około 50 publikacji naukowych na temat wpływu warunków otrzymywania na jakość przetworów roślinnych, m. in. nalewki z kozłka, rumianku pospolitego, nasion soi, a także zależności zawartości ciał czynnych od dojrzałości wegetatywnej m.in. mięty pieprzowej. Wniósł duży wkład w popularyzację i rozwój zielarstwa oraz opracowanie programu nauczania farmakognozji. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Imieniem Profesora Wacława Strażewicza została nazwana sala wykładowa w Collegium Józefa Chmiela (27 kwietnia 2006 roku nastąpiło przeniesienie tablicy z siedziby katedry przy ul Sierocej 10), a także ulica na osiedlu Różany Potok w Poznaniu.
Prof. dr Bogusław Marian Borkowski
Urodził się 25 grudnia 1911 roku w Łasku, zmarł 17 sierpnia 2000 roku w Warszawie. W 1932 roku ukończył gimnazjum państwowe, a we wrześniu 1936 roku studia na Wydziale Farmaceutycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1 września 1935 roku, będąc jeszcze studentem, prowadził ćwiczenia z botaniki i farmakognozji. Był współzałożycielem czasopism: „Acta Poloniae Pharmaceutica” (1938) i „Farmacja Polska” (1945).
W czasie wojny pracował w aptece w Warszawie, w Państwowym Zakładzie Higieny oraz w Okręgowej Izbie Aptekarskiej. Od 1 maja 1945 r. był adiunktem Ogrodu Farmakognostycznego Uniwersytetu Warszawskiego. W 1948 r. odbył służbę wojskową, kierował apteką szpitala Garnizonowego w Białymstoku, potem w Ełku. W 1950 r. został adiunktem Zakładu Farmakognozji AM w Warszawie. W 1951 r. na podstawie pracy: „Ocena surowców olejkowych w świetle potrzeb Farmakopei Polskiej”, uzyskał stopień doktora farmacji. 1 maja 1952 roku został kierownikiem Zakładu Farmakognozji AM w Poznaniu. Od 1954 roku był dyrektorem Państwowego Instytutu Naukowego Leczniczych Surowców Roślinnych w Poznaniu, redaktorem czasopism: „Biuletyn Instytutu Roślin Leczniczych” i „Wiadomości Zielarskie”. W 1954 roku został etatowym docentem, tytuł profesora uzyskał w kwietniu 1961 roku, a profesora zwyczajnego w 1971 roku. W lutym 1962 roku został mianowany zastępcą dyrektora do spraw nauki w Instytucie Leków w Warszawie, którego dyrektorem naczelnym został w 1970 roku.
W latach 1960-1962 był prodziekanem Wydziału Farmaceutycznego AM w Poznaniu. Otrzymał tytuł doktora honoris causa AM w Poznaniu. Autor około 130 publikacji krajowych i zagranicznych, a także podręcznika „Zarys farmakognozji” (PZWL, I wydanie 1952 r.).
Prof. dr hab. Zdzisław Kowalewski
Urodzony 30 grudnia 1926 roku w Poznaniu, zmarł 14 lutego 2007 roku w Poznaniu. W 1954 roku ukończył studia na Wydziale Farmaceutycznym poznańskiej AM i rozpoczął pracę w Państwowym Instytucie Naukowym Leczniczych Surowców Roślinnych w Poznaniu. Od 1957 roku jako wolontariusz pracował w Katedrze Farmakognozji AM. Odbył następujące staże naukowe: w 1957 roku w Czechosłowacji, od 1958 do 1960 roku w Instytucie Chemii Organicznej Wydziału Chemicznego Uniwersytetu Bazylejskiego (u prof. dr T. Reichsteina, laureata nagrody Nobla z 1952 r.) oraz w latach 1964-1965 w Uniwersytecie w Lyonie (u prof. dr G. Netien). W 1960 roku uzyskał stopień doktora farmacji i etat adiunkta w Katedrze i Zakładzie Farmakognozji z Ogrodem Farmakognostycznym AM w Poznaniu. Kierownikiem tej jednostki został 1 października 1962 roku. W 1963 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego. W latach 1970-1975 był zastępcą dyrektora do spraw dydaktycznych Instytutu Biologiczno-Farmaceutycznego, potem Instytutu Leku (1975-1982). Utworzył studium doktoranckie przy Katedrze. W 1982 roku uzyskał tytuł profesora nauk farmaceutycznych. Od 1966 roku był przewodniczącym Oddziału Poznańskiego, od 1986 roku Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego. Uczestniczył w pracach licznych towarzystw naukowych, komisji oraz redakcji czasopism „Annales Pharmaceutici” „Herba Polonica”.
Opublikował ponad 240 prac doświadczalnych, poglądowych, komunikatów zjazdowych, skryptów i podręczników. W latach 1984-1987 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Farmaceutycznego AM w Poznaniu. Za zasługi w działalności naukowej, dydaktycznej i społecznej prof. Z. Kowalewski otrzymał: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, tytuł honorowy Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej oraz liczne medale i nagrody naukowe. Prof. dr hab. Z. Kowalewski w 1997 roku przeszedł na emeryturę.
Prof. dr hab. Irena Matławska
Urodziła się 27 września 1944 roku w Niehniewiczach. Liceum Ogólnokształcące ukończyła w 1961 roku w Gorzowie Wielkopolskim, a studia odbyła na Wydziale Farmaceutycznym poznańskiej AM (kierunek zielarski). Tytuł magistra farmacji uzyskała w 1966 roku. Od 1 lipca 1966 roku rozpoczęła pracę w Katedrze i Zakładzie Farmakognozji. Stopień naukowy doktora uzyskała w 1973 roku, doktora habilitowanego nauk farmaceutycznych w zakresie farmakognozji w 1993 roku, tytuł profesora w 2008 roku, profesora zwyczajnego w 2014 roku. Pełniła funkcję kierownika Katedry i Zakładu Farmakognozji od 1997 roku do przejścia na emeryturę w 2014 roku.
W latach 1999-2016 była pełnomocnikiem Rektora ds. kontaktów z uniwersytetami medycznymi w Grodnie i Witebsku (Białoruś). Jest członkiem Grupy Eksperckiej ds. farmakognozji przy Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, członkiem zarządu Sekcji Fitoterapii PTL (skarbnik), członkiem PTFarm i członkiem jego Sekcji Historii Farmacji.
Jest współautorem około 80 prac eksperymentalnych, licznych prac poglądowych i komunikatów zjazdowych, 12 skryptów oraz podręcznika dla studentów III roku farmacji w zakresie farmakognozji. Odznaczona złotym Krzyżem Zasługi i medalem za zasługi w rozwoju Witebskiego Państwowego Uniwersytetu Medycznego.
Prof. dr hab. Wiesława Bylka
Urodziła się 11 października 1947 roku w Poznaniu. Ukończyła studia na Wydziale Farmaceutycznym AM w Poznaniu w 1970 roku. Po rocznej pracy w aptece podjęła pracę w Katedrze i Zakładzie Farmakognozji AM w Poznaniu, gdzie 30 maja 1979 roku uzyskała stopień naukowy doktora, a 12 października 2005 roku doktora habilitowanego. Tytuł naukowy profesora nauk farmaceutycznych otrzymała w 2014 roku. Po przejściu prof. Ireny Matławskiej w 2014 roku na emeryturę, została kierownikiem Katedry i Zakładu Farmakognozji. Jest współautorem przeszło 50 prac oryginalnych, 10 monografii, około 40 prac poglądowych, a także 12 skryptów oraz podręcznika dla studentów III roku farmacji z farmakognozji. Zorganizowała Studia Podyplomowe „Zioła w profilaktyce i terapii” (I edycja – listopad 2015 roku).
Prof. dr hab. Wiesława Bylka - kierownik Katedry (od 1971 roku i nadal); dr Marlena Dudek-Makuch - adiunkt (od 1999 i nadal); dr Justyna Chanaj-Kaczmarek – adiunkt (od 2005 i nadal);; dr Elżbieta Studzińska-Sroka – adiunkt (od 2012 i nadal); dr Anna Gawron-Gzella - starszy wykładowca (1984 i nadal); dr Małgorzata Wojcińska - starszy wykładowca (1985 i nadal); Iwona Baranowska - specjalista administracyjny (1995 i nadal) ; mgr Agnieszka Dalecka - starszy specjalista inżynieryjno-techniczny (2015-2019); Natalia Pisarek - specjalista inżynieryjno-techniczny (1998-2019);.
Prof. dr hab. Irena Matławska - emerytowany profesor zwyczajny (1966-2016); dr Maria Ellnain-Wojtaszek – starszy wykładowca (1970-2004); dr Mirosława Szaufer-Hajdrych (1970-2009); dr Maria Sikorska - starszy wykładowca (1969-2010); dr Ewa Witkowska-Banaszczak – adiunkt (2001-2018); mgr Paulina Marek –asystent (2005-2011); dr Marcin Szymański – adiunkt (2011-2017).
Pracownicy techniczni i obsługi: mgr Jacek Borys (1968-2016); Małgorzata Konieczka (1997-2011); mgr Małgorzata Chmielarz (2012-2013); mgr Szymon Jasiecki (2016-2017); mgr Adrianna Dubino (2016-2017); Bożena Szpiler (1998-2015), Teresa Skrzypczak (2016-2017).